Friday, August 30, 2019

ජීවිතේ කියන්නෙම දුකක්ද?



ජීවිතේ කියන්නෙම දුකක්ද?

ඔයාට මතකද ඔයා ඉපදුණ දවස? නෑ නේද? එ්ත් දන්නවනෙ ඉපදුන ගමන්ම පොඩි උන් මොකද කරන්නෙ කියලා,අඬනවා...මහ හයියෙන් අඬනවා. එ් වෙලාවට අැඬුවෙ නැත්නම්??? ඔන්න එතකොට ලෙඩක්. එ් කියන්නෙ එ් වෙලාවෙ එයා අඬන්නම ඕනෙ. 

ඉතිං හැමවෙලාවෙම, අඬනවා කියන්නෙ දුකක් ම වෙන්න බෑ.ජීවිතේ කියන්නෙ කවදාවත් එක සීරුවට පාවෙලා යන හුළඟක් නෙමෙයි.උස් පහත් වීම් මහ ඝෝෂා කුණාටුත් එක්ක  ගලාගෙන යන සීතලම හුළඟක්.

ඉතිං හිනා වෙන්න වගේම අඬන්න තැනුත් තියේවි.එ්කට මොකද? ඕනෙ නම් දවසම හරි අඬන්න.දුක නැති වෙනකන් අඬන්න.ඊට පස්සෙ නැඟිටින්න,හොඳ හුස්මක් අරන් පිට කරන්න.

ජීවිතේ කියන්නෙ අඬන එකවත් මහ හයියෙන් හිනාවෙන එකවත් නෙමෙයි.සැනසීමෙන් හුස්ම ගන්න එක.

 එ් සැනසීම අැතුළෙ තව කෙනෙක්ට රිද්දන විදිහවත් හිත පහුරු ගාන විදිහවත් කෙනෙක් පහු කරලා උඩට යන්න හදන ප්ලෑන්වත් ඊර්ෂ්‍යාවවත් තියෙන්න බැහැ.එහෙම කරල ගන්න සැනසීම හරිම කෘෘරයි. 

තමන්ගෙම ජීවිතේ දිහා බලල, තව කෙනෙක්ගෙ මූණෙ හිනාව දිහා බලලා සැනසෙන මිනිස්සු, එයාලා හරි පුදුමාකාරයි.කිසිම දෙයක් තදින් අල්ලන් නැති, රැඳීම් / අත්හැරීම් වලින් නොසෙල්වෙන මිනිස්සු. එ් ජීවිත අස්සෙ තියෙනවා "නියම සැනසීම" .

අපිට ජීවිත කාලෙ තුළදි නැති වුණ දේවල් අැති, නොලැබුණ දේවල් අැති.එ්ත් දැන් අඬන්නද? කෑ ගහන්නද? දුක් වෙන්නද? හැමදේම නතර කරල එ් දේවල් දිහා බලන් ඉන්නද? එතකොට එ් දේවල් අපි ළඟට එනවද? 

නොලැබුණ දෙයක් මහන්සි වෙලා හොයාගත්තා කියමු, එ්ත් නැති වූණ දේවල්... අායෙත් හම්බෙනවද? නෑ... එහෙනම් දරා ගන්න ඕනෙ. අඩියක් පස්සට නොතියා අැවිදින්න ඕනෙ, දුවන්න ඕනෙ.හීන පස්සෙ කා ගෙන යන්න ඕනෙ. වැටෙයි.. එ්ත් අායෙත් නැඟිටල යන්න ඕනෙ. 
පිටිපස්ස බලද්දි නැති වුණ දේවල් නක්කලේට හිනා වෙයි. එ්ත් දැන් නවතින්න පුළුවන් ද? බැහැ දිගටම යන්න ඕනෙ. 

මොකද,
ජීවිතේ කියන්නෙ පිටිපස්ස හැරිල අඬන්න ඕන දෙයක් නෙමෙයි.

Tuesday, August 6, 2019

2019.07. 31



වෙලාව...? නිනව්වක් නැත. නමුත් සීතල රාත්‍රියකි. ගීතයක් අසමින් සිටි පාළු රාත්‍රියකි.

ඔබ නාඳුනනා විරහ වේදනා
පෙරදා වින්දේ මා පමණයි
හුඟ කලෙකින් හමු වී සෝ ලතැවුල්
අදත් විඳින්නේ මා පමණයි...

*********************************************
මා දුරකතනය දෑතින් තද කරගෙන සිටිමි. හදවත නතර වූවාක් බඳුය. වෙව්ලන දෑතින් නැවතත් මා දුරකතන තීරයේ දිස්වන ඔබේ කෙටි පණිවිඩය දෙස බලමි.වසර තුනකටත් වඩා වැඩි කාලයකින් පසු ඔබේ නමින් මා හට පැමිණි කෙටි පණිවිඩය දෙස බලමි. තවමත් එ් පණිවිඩ උණුසුම් ය.

"පාඩම් කරනවද? කතා කරන්න පුළුවන් ද ටිකක්?"

සියුම් උණුසුමක් මෙන්ම ඔබේ කෙටි පණිවිඩයෙ සැඟව අැති නෝක්කාඩුව පවා අදටත් මා හට දැනෙයි. බොහෝ කාලයකට පසු දුරකතන  සංවාදයේ ඉහළ පහළ යන විට මා නෙත ගැටෙන්නේ ඔබේ කුරිරු වදන්ය.

අපගේ වෙන්ව යාම අාරම්භ වූදා පටන් සිදු වූ සියලු දේ මා මතක් කිරීමට පවා අකමැතිය.
"මේ නිහැඬියාව, රාත්‍රි අන්ධකාරය..." ඔබෙන් අනතුරුව මා වඩාත් පෙම් කළේ අන්ධකාර රාත්‍රීන්ටය. දින සති මාස ගණනින් කඳුළු හැලූ එ් රාත්‍රීන් මා වඩ වඩාත් ශක්තිමක් නොකළේ නම් මේ ජීවිතය මට දරා ගැනීමට නොහැකි වනු අැත.

මා මෙලොව දුටු සුන්දරම අාදරය වින්දේ ඔබගෙනි. එසේම මෙලොව මට මුණගැසුණු කුරිරුම හදවතේ හිමිකරුද ඔබය. එකම හදවත එතරම් සුන්දර වූවාක් මෙන්ම රළු වූයේ කෙසේද යන්න මා දන්නේ නැත.

අතීතයේ ශේෂ වූ  මතකයන් කොතැන, කෙසේ සැඟවූවද නැවත නැවතත් එ්වා මතකයට නැඟීමට නම් මා වෙෙර කරමි.

දිනෙන් දින ජීවිතය ගෙවී යයි. සියලු දේ කාලයේ වැලි තලාවෙන් වැසී යනු දැනේ. එහෙත් තවදුරටත් මගේ ජීවිතයේ අාදරයට ඉඩක් නැති බව මා දැඩිසේ විශ්වාස කරමි.මා ඔහේ පාවෙමින් සිටී. කලෙක අාදරයෙන් පිරී තිබූ හදවත වියපත්ව ගොසිනි.

අතීතයේ මතක දුකක් වන සෑම දිනකම ඔබ එවා අැති, අාදරයත් වෙෙරයත් එක් වූ කෙටි පණිවිඩ බැලීමට මම පුරුදු වී සිටිමි.ඔබ ගැන රහසින් සොයා බැලුවද, පින්තූර මකා නොදැමුවද කිසිදිනෙක මා එ් අතීතයේ අක්මුල් සෙවීමට නොවෙහෙසුණිමි.මා හට එවන් ශක්තියක් තවම නැති බැවිනි.

ගීතය මට පිළිතුර ලබා දුන්නාක් වැනිය;

අපි අායෙත් හමු නොවුණා නම්
ඉස්සර දවසක මියගිය සෙනෙහස
යළි ඉපදී මා හද හඬවන්නට
අපි අායෙත් හමු නොවුණා නම්...


ඔබ මගේ ජීවිතයේ වසන්තය වුවද ගිම්හානය වුවද කම් නැත. කටුක සිසිරය වුවද කම් නැත.මා එ් සෑම සෘතුවකටම සදාකල් අාදරය කරමි...

එහෙත්,

සමුගන්නට නම් අහිමි අාදරෙන්
අායෙත් අැයි අප හමුවන්නේ
අාදරයේ කඳුළින් මිය යන්නද
ජීවිත ඉරණම විසඳෙන්නේ...







Tuesday, June 18, 2019

මතක ❤️



හුඟක් ඉස්සර අෑත දවසක

පොද වැටෙන විට අාකහේ


තෙමි තෙමී අපි අැවිද ගිය හැටි

තාම මගෙ මතකේ තියේ...




මුහුදු වෙරළේ අපේ පා අඩි 

රැලි අරන් දුර ගිය ලෙසේ


නුඹ අැවිත් ගිය මඟ ලකුණු හෙම

හදවතේ නොමැකී තියේ... 




ගියපු අත අද අපේ ජීවිත

අපිට අපි නැති වූ ලොවේ


නුඹ ගියපු තැන අදත් එලෙසම

තාම අාදරෙ කවි මැවේ... 






Tuesday, June 4, 2019

අත් හැරුණ පසු අත්... 💔



හැම දෙයක්ම හරිම ඉක්මනට වෙනස් වෙනවා කියන්න ඔයා තරම් හොඳට මට කියල දුන්න කෙනෙක් නෑ අාලෝක.අල්පයක් තරම් වුණ ජීවිතේ කල්පෙකට විඳවන්න වුණේ වෙන විකල්පයක් නැති නිසයි කියල ඔයා දන්නවද අාලෝක?

පොත් තමයි අපිව මුණගැස්සුවෙ.ඊටත් පස්සෙ කවි, කතන්දර.එ් හැමදේම අපේ අාදරේට කලින් වෙච්ච දේවල්.මං අදටත් හිතන්නෙ අාදරේ කියන අකුරු තුන අපිට නොපෙනෙන අෑතකින් තිබ්බ නම් අපි අදටත් ගොඩක් සතුටින්.

******************************************
ඔහු ගැන කතා කරන්න මං අදටත් ඉස්සර වගේම අාසයි. එ් වෙන මොනවත් නිසා නෙමෙයි අතීතය හාරඅවුස්සන්න. වළ දාපු මතකය ගොඩ ගන්න.දන්නවද එ්ක අමුතු වේදනාවක්, ජීවිතේ මං විඳින්න කැමති එකම වේදනාවත් එ්ක තමයි.ඔහු ගැන කතා කළත් නැවතත් එ් වෙනුවෙන් කඳුළු බිඳුවක්වත් නොහෙලන්න මං මටම සපථ වුණා.එ් හැඟීම අාත්මයම අළු කරල දාන තරම් රස්නෙ වුණත් මට පුළුවන් අාලෝක දැන් දරාගන්න, ඔව් ගොඩක් දේවල්...

******************************************
විහාර මහා දේවි එක ළඟින් යද්දි, ගෝල් ෆේස් ළඟින් යද්දි මං හොයන්නෙම එ් මූණ. මං එක්ක ගියපු පාරක වෙන කෙනෙක් එක්ක යන එයාව.පාර අයිනෙ විකුණන්න තියන චිත්‍ර අැතුළෙත් මං අතීතය හොයනවා අාලෝක. අත් අල්ලන් එ් පාරවල් දිගේ අැවිදපු හවස් වරු වල මං තනියම හිතෙන් අැවිදිනවා, ඉස්සර හිටිය අපි දිහා බලන් ඉන්නවා.

පාරෙ යන බයික් දිහා බලාගෙන එ් යන්නෙ ඔයාද කියලා හොයන්න, ඔයාව අහම්බෙන් හරි දැක්ක දවසක මං මොනවද කරන්නෙ කියලා හිතන්න...ඔයා දන්නවද අාලෝක මගෙ දවසෙන් බාගයක්ම ඉවර වෙන්නෙ මේ දේවල් වලින් කියලා?

******************************************
කොට්ටෙ මූණ ඔබාගෙන එළිවෙනකන් කඳුළු දිය කරපු මට තවත් අඬන්න ඕනෙ නෑ අාලෝක.ගෙදර කවුරුත් නැති වෙලාවක් බලලා හයියෙන් අඬලා මං මගෙ හිත තනියෙන්ම තනිකමට හුරු කරගත්තා. එ් තමයි අාලෝක මගෙ ජීවිතේ අමාරුම කාලෙ.

මං කවදාවත් වළාකුළක් වගේ සැහැල්ලු ජීවිතයක් ගත නොකරපු බව අැත්ත. එ්ත් ඔයා දන්නව අාලෝක, අනිත් හැමෝටම වැඩියෙන් මාව.පුළුන් ගොඩක් වගේ ඔයාම සැහැල්ලු කරපු මාව මහා වැස්සකට තෙමලා මට දරාගන්න බැරි තරම් ජීවිතේ බර කළේ අැයි අාලෝක?

ගාලු කොටුවෙ ගල් බැම්මකට වෙලා කවුරුත්ම නැති රෑක අැති තරම් හයියෙන් කෑ ගහලා අඬන්න තිබුණා නම්... එ් වෙලාවට ඔයා අැවිත් මාව හයියෙන් බදාගෙන, අඬන්න එපා භානු කියලා අාදරෙන් මගෙ ඔළුව අතගානවා නම්... ඉස්සර වගෙම ඔය උරහිසට බර දීලා මගෙ වේදනාවත් එ් එක්ක දිය කරන්න තිබුණා අාලෝක.අැත්තටම මට අායෙත් ඕනෙ අාදරේ නෙමෙයි අාලෝක,ඔයා ළඟට වෙලා අැති වෙන්න අඬන්න විතරමයි.

******************************************
"කවදාවත් එන්නෙ නැති මනුස්සයෙක් වෙනුවෙන් දුක් වෙන්න එපා භානු"

"භානු ජීවිතේ කියන්නෙ අාදරේ විතරක්ම නෙමෙයි"

" තමන්ව තේරුම් ගන්න බැරි මනුස්සයෙක් ගිය එකමයි හොඳ දෝණි, හිත හදාගන්න"

"හිත හදාගන්න...." හැමෝම කිව්වෙ එච්චරයි.


එ්ත් කොහොමද?😶





Monday, June 3, 2019

❄ හිම කිරම ❄



බොර පාට වෙච්ච කනස්සල්ල අතරින් මට පේන්නෙම ඉරි තැලුණු නුඹ
සීනියාස් මලක් වගේ හැඩවෙච්ච අතීතයට කනකොකෙක් හඬලන්න පටන් ගත්තම
කළු ගැහුණ නපුරු වළාකුලක් වගේ
මට ගොරව ගොරවා ගිය හැටි...
එ්ත් මං කියන්නෙ
 මහ වැස්සකට පස්සෙත් එ් අහසෙ රේන්බෝ ෆැන්ටසි මැවෙද්දි
අාදරේ මඩ පාට තැන් හොයලා රතු වෙච්ච හීනෙකින් පාට තවරන්න
මටත් පුළුවන් නෙහ්


ඉතිං අායෙත් අත් පටලගෙන අැවිදින්න එනව නම්;
මේ හිම කිරම
මං ගානෙ

නුඹට
🖤

Friday, April 5, 2019

කළුවර 🖤



නුඹ දන්නවත් අැති සමහර විට නොදන්නවත් අැති.මං තාමත් නුඹගෙන් වෙන්වුණ ජීවිත මාවතෙහිම ලත් තැන ලොප් වී අැති බව.මා වෙනස් වීමට කොතෙක් අසීරු ප්‍රයත්නයන් දැරුවද එ් කිසිවකින් පලක් නොවන බව.

මේ වන විට අප මතකය වසාගෙන මකුළු නිවෙස් ඉදිවෙමින් පවතින අතර සෑම දිනක් පාසාම මා එ් නිවෙස් නැවත ගලවා විසි කරයි, විටෙක ශාන්ත වූත් හැඟීමකින් ද තවත් විටෙක වියරුවෙන් ද මා එ් කාර්යය සිදු කරයි.අප මතකය හදවතේ ගැඹුරක මිහිදන් කිරීමට මා හට අවැසි නැත.

මා අවදි වන්නේත් නින්දට යන්නේත් නුඹේ මතකයන් සමඟය.දෑස් පියාගත් වනම කට්ට කළුවර පසුබිමක නුඹ මා සමඟ සිනාසෙනු පෙනෙයි, මා දෑත් පටලන් අැවිද යනු පෙනෙයි, ඉදින් මා හට අවදි වීමට සිත් නොදෙයි.


විටෙක මා හැල්මේ දුවයි, හති අරිමින් දුවයි. නමුත් මට පසුපස බැලීමට අවැසිය, එ් නුඹ එන්නේදැයි විපරම් කිරීමටයි.

සෑමදෙයක්ම කිසිදු වෙනසකින් තොරව ගලා යයි, එහෙත් එ් කිසිදු තැනක ඔබේ සුවඳක් හෝ රැඳී නොමැත.
මට දැඩි සේ පාළු දැනෙයි.
මා හිස්ව ගොසිනි.නමුදු , එය ඔබ හිතනවාටත් වැඩියෙන් හිස්ය.
මා නුඹ අැවිද ගියපු මාවත් දිගේ අැවිදිමි. එ් කුමක් අරඹයා දැයි මා නොදනී, එහෙත් ජීවිත කාලය පුරාම මම එසේ කරන්නෙමි.


මා විරාම තබයි.ඔබ එනතුරු මඟ රැඳෙයි, එහෙත් හැරී නොබලයි.
නමුත් දැන් දැන් ඔබගේ මඟ සලකුණක් හෝ මට දක්නට නොමැතිය. ඔබ නතර වූවාක් මෙනි.කවුරුන් හෝ ඔබට නවාතැන් දී අැත්ද? මා මගෙන්ම විමසයි.

සත්‍ය නම්
මගේ යටි සිත විලාප දෙයි උඩු සිත ශාන්තය. එහෙත් තවත් විටෙක සිතෙහි කැළඹීම හදවත පුරා පැතිර යයි, රිදුම් දෙයි, ඉකිබිඳියි.හදවතද මාද ගිලන් ව අැත.රෝග නිධානයද ප්‍රතිකර්මයද නුඹය.

එහෙත් තවදුරටත් නුඹ මට අයිති නොවන බව විද්‍යුත් ලිහිණියෙක් විත් මා සවන් තැබුවාය. එදින මා කඳුළු නොසැලුවෙමි, එ්වාද ගල් ව ගොසිනි.නමුදු හදවත සැලුණි ,නොදැනුවත්වම ඉකිලුණි.


මා අයිති නුඹට ය. නුඹ කාගේ වුවද මා නුඹේම පමණි.මට නුඹගෙන් හෘදයාංගම වැළඳ ගැන්මක් අවැසිය.එපමණකින් සෑහීමට මා ඉටා ගත්තේය. මන්ද දැන් එ් දෑස් වලට අයිතිකාරයෙක් සිටියි.
මා ඔහුට හිතුවක්කාරියක්ම පමණි. මා ඔබ නවත්වන්නේ නැත. මන්ද අාදරය හඹා යාමෙන්ම මා හට බොහොම වෙහෙසය.


මට නුඹ අවැසිය, නමුදු පතන්නේ නොමැත.
එහෙත්:
නුඹ දන්නවා
මට නුඹව නැතුවම බැරිය...


Friday, March 22, 2019

තරූ



හයියෙන් 
හෙමින්
හති දාගෙන
දුවන් අාපු
ජීවිතේට


බර අඩි තියලා අැවිදිනකොට
තල්ලු කරපු
දැනගෙනම ගිහින් අතරමං වුණු
සතුටේ අංශුමාත්‍රිකයක් වෙනුවෙන්
කඳුළු හංගන් සැනසුණු


තනිකමක් අැති නැති
මරියානා අගාධෙට තල්ලු කළත්
තරහක් දැනෙන්නැති
මේ ජීවිතේට



හදිස්සියේ අහසින් කඩන් වැටුණු තරුවක්!

ඔව්... අාදරණීය තරුවක් ❤️



ප්‍රාර්ථනාවක් කරන්නද මං??? 







                                            22/03/19
                                            - To him-

Tuesday, February 19, 2019

කොෆී විත් 💜




ඉතිං කියන්නකො,
ඔයාගෙ අාදරේ මොන වගේද?
-ම්ම්ම් තිත්තම තිත්ත කළු කෝපි එකක් වගේ 🖤


එච්චරටම තිත්තයිද?🙄😄
-ඔව්ව්.. ගොඩක්🙂. 
එ්ත් මං කැමතිම රස එ්ක.😗


ඉතිං....
-තිත්ත දැනෙද්දි අවුල් වගේ තමයි, එ් වුණාට මං එ්කට අැබ්බැහි වෙලා.😌


තාමත්???
-ඔව්... නැතුව😌



-එතකොට ඔයාගෙ අාදරේ?
ම්.. එ්ක උණුම උණු පැණි වළල්ලක් වගේ 🥨.

(ඔයා එ්ක කිව්වෙ අැස් දෙකත් පියාගෙන, පැණි වළල්ල රස කරනවද අාදරේ රස විඳිනවද?)

එ්ත් එ්ක පරණ වෙන්න කලින් එයා ගියා,
එ් නිසා, මං හැමදාම අලුත් විදියට එ් අාදරේ විඳිනවා 💕


-තාමත්???
ඔව්ව්... හැමදාමත්🖤



(අපි කතා කළා,
හිනාවුණා.....
එ්,
අාදරේ රස කතා වලට.
අැත්තටම;
අපිට නැති වෙලා ගිය අපේම  අාදර කතා වලට.)




                           
                    

Tuesday, February 12, 2019

අළුත් ඉරක් ☀



කටුක සිසිරය නිම වෙන්න
අලුත් හිරු රැස් පායන්න
මිදුණු හිම කැටි දියවෙන්න
නැවුම් මල් කෙමි උපදින්න

ජීවිතය නම් මෙයම යැයි
වසත් කල නම් එපමණයි
දුක්බරම කාලය නිමයි
අරුණැල්ල දැන් මා ළඟයි


Friday, February 8, 2019

Untitled


එ් සීතල දුරුත්තෙ මං කවදාවත්ම හිතුවෙ නෑ අායෙත් මට එයාගෙ මූණ දකින්න පුළුවන් වෙයි කියලා, එ්කත් හරියටම අවුරුදු දහයකටත් පස්සෙ, වෙන රටකදි .

මගෙ හිතත් හරියට සුනාමි දවසෙ මුහුද වගේ වෙලා, එකපාරටම කිසිම හැලහොල්මනක් නැතුව යනවා අායෙත් සිතුවිලි උඩට එන්නෙ හැම සීමාවක්ම කඩාගෙන යටකරගෙන.මෙච්චර කැළඹීමක්, අවුරුදු ගානකට පස්සෙ, දරාගන්නත් අමාරුයි වගේ ඉස්සර වගේද දැන් හිතත් වයසයි මාත් වයසයි.

බ්ලැක් ෂර්ට් එකත් දාගෙන වැහි කබායත්
අතට අරන් මං එළියට බැස්සෙම පොද වැස්සෙ.උදේ ඉඳන් හිතේ ගැස්ම අඩු කරගන්න කියලා බීපු අැබ්සින්ත් උගුරු කිහිපය මාව සෑහෙන්න තරමකට කූල් ඩවුන් කරලා වගේ මට දැනුණා. එ්ත් මගෙ හුස්ම ගන්න වේගෙ එන්න එන්නම වැඩි වෙනවා අත දාඩිය වලින් තෙත් වෙලා. හරියටම අවුරුදු දොළහකට කලින් එයාව මීට් වුණ පළවෙනි දවසෙ වගේ. එදා නම් එයාගෙ ලේන්සුවෙන්ම මගෙ අතේ දාඩිය පිහදැම්මෙ එයාමයි, හරිම අාදරෙන්.

සෑහෙන්න කාලෙකින් අලුත් වුණ මතක, මගෙ පපුව හීනියට රිද්දන්න පටන් අරන්. එ්ත් ඕවා නම් මොනවද දැන් අවුරැදු ගානක් රිදුණ හැටියට,මගෙ හිතට එ් අමුතු වේදනාව හොඳට පුරුදුයි.අතේ ඉතුරු වුණ ෆිල්ටර් කොටයත් විසි කරල දාලා ටැක්සියකට නැග්ගෙ මං longchamp1 ළඟට යන්න.

******************************************
මට මතකයි එයාගෙ මතක ගිනි තියන්න මං පටන් ගත්ත විදිහ.
හරියටම එයාගෙ අන්තිම කෝල් එකෙන් සතියකට පස්සෙ හවසක, ගෙදරට වෙලා කල්පනා කරන ගමන් එකපාරටම හිතුණා අැහිබැම ගානට හදාගන්න. එ්ක ටිකක් විහිළුවක් වගේ තමයි. එ්ත් මට ඕන වුණේ කොහොම හරි මට රිද්දගන්න.ජීවිතෙන් තත්පර අරික්කාලකදිවත් හිතේ වේදනාව අමතක කරන්නයි මට ඕන වුණේ.
ඊට කලින් කවදාවත් මං ඕවා කරල නෑ, මට එ් වේදනාව දරාගන්නවත් හිතේ හයියක් නැති නිසා. මං හිතුවෙ එයා මාව බඳින දවසට විතරක් එ්ක හදාගන්න. එ්ත් දැන් එයා නෑනෙ. ඉතිං මං එ් වෙලාවෙම ගිහින්
කොහොම හරි අඬලා දඟලලා එ්කත් හදාගත්තා. ඉතිං මං තාම මාස කිහිපයකට සැරයක් ගිහින් මට රිද්දගන්නවා.මට ඕන වුණෙත් එ්කනෙ, වේදනාව.
ඊටත් දවස් දෙකකට පස්සෙ, මගෙ පළවෙනි සිගැරෙට්ටුව. හැමෝටම හොරෙන් අරගත්තෙ. මුල්ම දුම් උගුර මගෙ පපුවෙ නහර වැල් හාරගෙන යනව මට දැනුණා, ඊට පස්සෙ , ලොකු වේලිච්ච කැස්සක්. ටික දවසක් යද්දි පුරුදු වුණා, දැන් මට නැතුවම බෑ.
එ් විදිහට පිළිවෙලට, ටිකෙන් ටික මත් වෙන්න මං අාස වුණා. ඊට පස්සෙ හේතුවක් නැතත්,මං මත් වුණා..එතකොට එයාගෙ මතක මට අමතක වෙනවා, අැත්තටම ;මතක් වෙන්න කලින්, නින්ද යනවා.

******************************************
ක්රීස්......

මං අායෙත් පියවි සිහියට අාවෙ බ්රෙක් ගහපු පාරට. ජනෙල් වීදුරුවෙ රැඳුණ වැහි බිංදුවක් මගෙ චොක්ලට් රස ලිප් බාම් එක ලාවට දිය කළා.
-mam..we arrived at longchamp

මං හෙමීට ටැක්සියෙන් බැස්සත් මට ඉස්සරහට අඩිය තියන්න බය හිතුණා. මං කොෆී ෂොප් එක පැත්තට අැදුණෙ හීනෙන් වගේ. මං දැක්කා කෙළවරේම තිබුණ ටේබල් එකක එයා ඉන්නවා,ඔළුව බිමට බර කරගෙන. මං ගැඹුරුම හුස්මක් අරන් එයා ළඟට ගියා.
එයා තාමත් එ් විදිහමයි,  චූටියි.රැවුල් කොට මූණ පුරාම, කොණ්ඩෙත් වැවිලා. එ් මං අාසම විදිහ. මට ඉඳගන්න ඕන වුණේ නෑ, මං බලාගෙනම හිටියා එ් අැස් දිහා,එ්වා තාමත් කතා කරනවා, මං එක්ක. මට කිව්වා එ් අැස්;

 'අාදරේ නෑ දෝණි දැන්, හිස්කමක් විතරමයි '

Thursday, February 7, 2019

අකීකරු පෙම් කතාවක්...




නුඹ මා සමඟ එක්ව සිනාසුන දවස්, දෑස් පියා ගත් ක්ෂණයෙහි පෙළින් පෙළ මගෙ සිත් ගර්භයෙහි මැවෙයි.
 නුඹේ එ් අාදරණීය වූත් නිර්මල වූත් සිනහවට කොහේ හෝ වන ලැහැබක සුගන්ධවත් මල් පූදින්නේ දැයි මා නොදනී, නමුදු මා හදවතේ සියුම් රුහිරු නාලයන් පවා එ් මතකයෙන් අදටත් අවදි වෙයි.නුඹේ විප්පයෝගය අදිසිය, මා කිසිදිනක බලාපොරොත්තු නොවූවකි.එහෙයින් මා අදටත් ගත කරන්නෙ අධි ශීත ඍතුවකි. මගෙ හදවත වියළිය, ඉරි තලා ගොස් කැබලි වී ඇත .සීතලින් ගල් ගැසී කර්කශව ගොස්ය.
නුඹේ එ් උණුසුම  නැවත කෙදිනකවත් මම නොපතමි. මතු මතුත් නොපතමි. මන්ද මේ සා කටුක බවක් නැවත මා හට දරන්නට නොහැකි හෙයිනි.


නමුදු මට වරක් හෝ ;ඔබේ එ් අාදරණීය, මා මත් කරන්නා වූ සිනහව දැක ගැනීමට තෘෂ්ණාවක් අැත්තේය.නුඹෙ හඬෙහි ගැබ්වූ ප්‍රේමයේ උස් පහත් බව විඳින්නට නොනිත් අාශාවක් අැත්තේය.ප්‍රේමයේ නාමයෙන් මා එ් සියල්ල යටපත් කරන්නේ නම් එ් අති මහත් වූ අායාසයකින්ම පමණි.විටෙක සියළු සීමා මායිම්, බැමි ලිහී පිටාර යන්නේය මා මටම නතු නොවන්නේය. එහෙව්  අැසිල්ලකදී පවා මා කෙටි පණිවිඩයක් හෝ පා කරන්නේය, පසුව බලා සිටිමි හෝරාවක්, දෙකක්, දිනක්, මසක් හෝ වසරක්. ප්‍රතිචාරයක් නැති බව මම දනිමි නමුදු බලාපොරොත්තුව කොහේ හෝ සිට තවම මට හුස්ම පොවන්නේය, එහෙයින් මා තවදුරටත් ජීවියෙකි, හුස්ම වැටෙන, හදවත බිඳුණු.මා නුඹගෙ දෙපා මුල වැටී සමාව අයැද සිටිමි, ඉඳහිටක එන කෙටි අැමතුමට/පණිවිඩයට.මා  එහෙව් කරදරකාරී යමක් කරමි, ප්‍රතිචාරයක් ලැබෙන තුරු පණ නල ගැටගසා ගමි.




මා නුඹට කිසිදිනෙක වෙෙර නොකරමි නමුදු නුඹ නිවැරදි යැයි නොපවසමි.නුඹ වචනයේ පරිසමාප්තියෙන්ම වරදකරුවෙකි.මා නුඹෙන් පළි ගැනීමකට හෝ නුඹේ සිනහවේ සේයාවක්වත් අහිමි කිරීමට අකමැතිය. මා එතරම්ම අාදරේ කළෙමි. එහෙයින් දුරින් සිටිමි, නුඹ වෙනුවෙන් හුස්ම ගනිමි, නුඹ වෙනුවෙන් සුරක්ෂිත වෙමි. එ් නුඹේ සිනහවක් හෝ නාම මාත්‍රයකුදු ලබා ගැන්මකට නොව එ් මාගේ ප්‍රතිපත්තියම වන්නේය නුඹ වෙනුවෙන් අාදරේ උපන් දා සිට මා මටම දිවුරා ප්‍රකාශ කොට ගත් පොරොන්දුවයි.



මා මෙලොව කෙදිනක හෝ තනි වුවද නුඹට මා අහිමි වන්නේ නම් එ් මා මියෙන මොහොතේ පටන්ය.එතෙක් මා නුඹට නොපෙනෙන නුඹේ ඡායාව වෙමි.මා නුඹට අාදරේ නොකරමි, අාදරය හුදෙක්ම තෘෂ්ණාවකි.තෘෂ්ණාව පාපයකි, මා තව තවත් වරදෙහි පටලන.මා නුඹව අතැර නුඹ දෙස බලා සිටිමි. එය මට සතුටකි.නුඹ සිනාවෙන විට මගේ අැස් දිලිසෙයි.මට දැන් අවැසි එපමණකි. නුඹ නිසා මා ජීවිතය අත් හරින්නේ නැත, එ් වේදනාව පන්නරයක් කොට මා මගේ සිහින හඹා යන්නෙමි.ඉදින් මට නැති වූ යමක් වේ නම් එ් නුඹේ අාදරයම පමණකි,මට දුකක් අැත්නම් එ් නුඹ මට වෙෙර කරනවා යැයි දැනෙන රුදුරු හැඟීමම පමණකි.නුඹ අහිමි වූවේ මගේ වරදින් යැයි සිතෙන විට නම් පොළොව පලා ගෙන අතුරුදහන් වීමට සිතෙයි. 

නුඹ මට ලියූ කවි සැබැවින්ම දැන් මා හට සතුටකි.මා එ් සතුට බොහෝ විට විඳින්නෙමි.



දැන්;
නුඔ කාගේ හෝ සිනහවකට හේතුවක් වී අැතිය. 
නුඹ කාගේ හෝ සැනසීමකට හේතුවක්ව අැතිය.
ඉදින් මට එ් අැතිය,
නුඹ දෙස බලා මම ද සැනසෙමි.



"සීත හිම මත වතාවක්
නිම වුණා පෙම් කතාවක්
අරුත සඟවා ඔහේ ලියැවුණු
අකීකරු පෙම් කතාවක්"

❤️ ❤️ ❤️ 

ජීවිතේ කියන්නෙම දුකක්ද?

ජීවිතේ කියන්නෙම දුකක්ද? ඔයාට මතකද ඔයා ඉපදුණ දවස? නෑ නේද? එ්ත් දන්නවනෙ ඉපදුන ගමන්ම පොඩි උන් මොකද කරන්නෙ කියලා,අඬනවා...මහ හයියෙන්...